Alweer laat een Chinese suv deftig Europa alle hoeken van de kamer zien

Wat laadt dat ding snel. In zes minuten knalt het batterijniveau van de Xpeng G6 bij de 300 kW-laadpaal met een gemiddelde laadsnelheid van 238 kW van 25 naar 50 procent. Ik zag hem op het Fastned-display pieken bij 288 kW en volgens Xpeng moet hij 451 kW kunnen halen. Bij een 400 kW-snellader, die zijn er ook, waren de cijfers vast nog indrukwekkender geweest.

Tof nieuws. In het tempo waarmee snellaadtechnologie democratiseert zullen ook betaalbare EV’s binnenkort zo snel opladen als je vroeger tankte. Chinese merken zijn er al meesters in. De Xpeng G6, een middenklasse-suv, is met prijzen vanaf 44.000 euro case in point. Dan wordt moeilijk doen over de ongemakken van elektrisch rijden echt potsierlijk.

Over die stille revolutie in gebruiksvriendelijkheid gaat het me te weinig. Overheden met dringende verduurzamingsagenda’s zouden de twijfelaars erop moeten wijzen. Buiten welingelichte kringen is de onwetendheid op dit gebied verbazingwekkend wijdverbreid. Ik weet het, want ik spreek veel ignoranten die nog steeds hautain onwillig naar hun voorhoofd wijzen als ik de zegeningen van elektrisch rijden prijs.

De test-Xpeng, het topmodel G6 Performance, kost je 54 mille. Niet weinig, maar geen geld voor 487 pk, een 80 kWh-accu, 800 volt-technologie, de acceleratie van een Porsche, een perfecte vijfsterrenscore in de Euro NCAP-crashtest, riante bagageruimte en een afwerking op Europees niveau. Tien mille goedkoper is de G6 Standard met een kleinere 66 kW-accu maar een door 800 volt-technologie nog steeds waanzinnig snellaadvermogen van 382 kW. Die lijkt de slimste keus, nu dankzij zijn laadsnelheid de batterijcapaciteit haast bijzaak is geworden. Of je nu na 350 of 500 kilometer aan de paal moet, je bent toch zo klaar.

In het blad Autoweek won de G6 al eens een vergelijkende test tegen een elektrische, twee keer zo dure Porsche Macan. Je bent er snel genoeg achter hoe terecht dat was. Alweer laat een Chinese suv deftig Europa alle hoeken van de kamer zien.

Alleen het tweespaaks stuur geeft de G6 een eigen accent, maar die twee schermen en de hoge middentunnel kom je in de meeste suv’s tegen.

Het ontbreekt de bestuurder aan niets; ook de stoelen zijn elektrisch verstelbaar.

Goed dat de naam zo groot op de kofferbak staat, anders zou je echt niet weten wat je zag.

Performance staat voor snel en dat is leuk, maar een vermogen van 487 pk voor zo’n keurige lease-suv slaat nergens op.

Er is nóg iets briljant aan hem. Bij elke spreekwoordelijk irritant piepende waarschuwing van de diverse actieve veiligheidssystemen in de G6 verschijnt op het multimediascherm direct een icoon waarmee de geseling kan worden uitgeschakeld. Die vondst zag ik niet eerder. In de meeste auto’s moeten assistentiesystemen via een vaak lastig vindbaar infotainmentsubmenu stuk voor stuk op non-actief worden gesteld. Dat moet elke rit opnieuw omdat ze voor de veiligheidsrating alleen meetellen als ze standaard aan staan. Of die voorzieningen met hun zenuwslopende geluidssignalen of bruuske stuuringrepen de rust en daarmee wellicht ook de veiligheid niet eerder aantasten dan bevorderen is voor de vooruitgang bijzaak. Xpengs ei van Columbus mag vanaf nu de nieuwe standaard worden.

Lauwe mix

Daarmee heb je de sweet spots van de G6 ook wel gehad. Verder is niets karakteristiek aan hem. Het rijgedrag is degelijk maar weinig inspirerend, het ontwerp een lauwe mix van Tesla Model Y en Porsche Cayenne Coupé. Niemand zal ooit denken; typisch Xpeng. China hecht niet aan identiteit. Het wil een marktconform product dat ook uiterlijk een verkoopbare wereldtaal spreekt. Nieuwe generaties Europeanen vinden het vast prima. Die hechten ook minder aan signatuur nu ze zelf steeds slechter weten wie ze zijn, al roepen ze harder dan ooit van wel. Het identitaire vacuüm van dit soort auto’s schept een band.

De G6 is zo knus als een ruimteschip in bejaarde sciencefictionseries

Wordt dit stuk niemandsland alsnog een beetje thuiskomen. Als je maar geen gezelligheid verwacht. De G6 is zo knus als een ruimteschip in bejaarde sciencefictionseries. Het interieur plagieert vakkundig saai de standaardarchitectuur van alle EV’s. Je ziet paarse sfeerlichtbalken op het dashboard en in de deurpanelen, een dubbel laadplateau, een groot infotainmentscherm en een klein display achter het stuur plus een kanon van een middentunnel boven een bergvak dat geen mens gaat gebruiken. Het leer is het soort grijs dat je uitsluitend op verloren plekken tegenkomt, de kleur van een vergeten massagestoel op een luchthaven.

Wat aan de G6 karakteristiek is, zoals het tweespaaks stuur, kreeg van het conformistische Xpeng geen kans zich tot herkenbare designtaal te ontwikkelen; zijn taak is normaal doen. Maar je krijgt met bakken luxe en een doorgaans logische bediening alles wat je nodig hebt. Onverwacht voordeel van de digitale binnenspiegel die ik doorgaans irritant vind maar in de G6 uitstekend werkt, is dat je je eigen irritante kop er niet in ziet. Saai? Vast. Maar tel je zegeningen. Nul fout.