Holly Mae Brood zoeft door steenkoude grachten in ’Amsterdamned 2’: ’Wilde zoveel mogelijk zelf doen’

Je hebt inmiddels al aardig wat disciplines gehad. Begonnen als danseres, je zingt, presenteert, je was soapie in GTST en nu acteer je in films. Is dit wat je altijd hebt gewild?

„Ja, acteren is het echt voor mij. Ik zeg altijd dat presenteren niet per se mijn grootste ambitie is, maar wie weet komt dat nog. Ik vind het leuk om dat er af en toe bij te doen. Dansen mis ik nog wel af en toe. Ik hoop dat ooit met acteren te mogen combineren. Maar voor mij is acteren het allerleukst en fijnst.”

Op je zesde deed je al mee aan het Junior Songfestival. Je hebt wat dat betreft al een hele weg afgelegd. Heb je een fijne jeugd gehad en welke bagage heb je daaruit meegenomen?

„Ja, ik heb een hele leuke jeugd gehad. Ik was altijd aan het dansen, zingen en stuiteren. Ik denk dat een bepaalde vorm van toegankelijkheid mij daardoor ver heeft gebracht. Ik vind het ook heel fijn om met leuke mensen te werken. Ik heb blijkbaar iets waardoor mensen mij makkelijk aanspreken, dat zal ik ook vanuit mijn jeugd hebben meegekregen.”

Je hebt onlangs 31 kaarsjes uitgeblazen. Hoe kijk jij naar ouder worden?

„Ik vind dat wel een ding, om heel eerlijk te zijn. Ik vond 30 worden ook lastig. Dat zette me aan het denken: heb ik wel genoeg genoten van mijn twintiger jaren? Ik kreeg daar even een soort paniek van en ik vind 31 ook echt zo’n ’volwassen’ leeftijd. Dan denk ik dat iedereen me nu écht serieus gaat nemen en krijg ik het gevoel dat ik alles moet weten.

Maar inmiddels is in de 30 zijn ook wel rustgevend. Ik heb best veel uit mijn leven gehaald, ook al moest ik door mijn werk soms dingen laten. Elke leeftijd heeft z’n charme. Maar er zijn ook mensen die zeggen: ’Vijftig is echt het leukst’. Dan denk ik: sorry, maar nu ben je aan het liegen.”

Nadat Holly Mae Brood haar strepen verdiende in romantische komedies als Alles is zoals het zou moeten zijn, Foodies, Net als in de film en The break-up club, sloeg ze de afgelopen jaren een wat serieuzere weg in. Vooral haar rol in de film Schitterend waarin ze een jong model speelt dat met schoonheidsidealen in de modewereld worstelt, maakte indruk. Met haar rol als stoere, ambitieuze rechercheur in Amsterdamned 2 probeert ze opnieuw iets anders uit.

Sla je voor je gevoel een andere weg in op dit moment?

„Ik ben heel blij dat ik nu op een punt ben aangekomen dat ik rollen mag spelen die ik tof vind. Ik doe niks zonder daarover na te denken en volg heel erg mijn gevoel. Wat me opvalt, is dat de jeugd er tegenwoordig heel anders in staat. Ik heb vanaf mijn zesde dag in, dag uit getraind en niet alleen maar goed werk geleverd, waar ik dan weer van heb geleerd.

Ik denk dat veel jongeren van nu denken dat er ineens een tent voor hun deur staat met een carrière erin. Ze durven niet meer op hun bek te gaan, in het diepe te springen of lelijk te zijn. Je moet dingen kunnen uitproberen. Ik ben heel blij dat ik net oud genoeg ben om ook de fase zonder social media te hebben meegemaakt.”

Jij komt nog uit de kweekvijver van GTST, waarin vroeger acteurs als Katja Schuurman en Georgina Verbaan doorbraken. Tegenwoordig zie je dat er steeds vaker influencers zonder acteerervaring worden gecast. Hoe kijk je daarnaar?

„Je hebt natuurlijk mensen met heel veel volgers die ook het talent aan hun reet hebben hangen. Daar hoor je mij echt niet over. Maar niet iedereen is een natuurtalent en ik vind wel dat jonge mensen soms te snel willen doorbreken. Altijd maar moeten presteren. Als je geen dure tassen of vette schoenen hebt, dan ben je al stom en doe je niet meer mee.

Jongeren vergeten weleens dat er ook een weg bestaat. Het is superleuk als je veel volgers hebt, maar als je ook graag wilt acteren, moet je daarin investeren. Niet bekend willen worden om het bekend zijn. Maar ik snap ook wel waar die onzekerheid vandaan komt. De sterren uit GTST konden vroeger prima eens een flater op de rode loper slaan. Dan werd daar een stukje over geschreven dat niemand las en je kon weer door. Als je nu een lelijk shirt aan hebt, moet je in principe dood online.”

Hoe ga je daarmee om? Jij bent op zowel het witte doek als tv en social media te zien. Wat voor reacties krijg jij?

„Ik heb geluk dat ik niet zo heel veel lelijke reacties krijg. Ik krijg hele lieve berichten in mijn DM’s. Ik weet niet zo goed waarom. Waarschijnlijk ben ik gewoon heel leuk!”

Fijn om te horen dat dat ook nog kan. Geen dickpics in jouw inbox dan?

„Nou, dat af en toe ook wel, ja. Maar dat vind ik wel weer grappig. Oh, dat moet ik eigenlijk niet zeggen. Ik heb ooit eens gezegd: joh, als zij dat willen sturen, dan moeten ze dat toch lekker doen. Nou, toen kreeg ik ze hoor. In overvloed. Maar die mannen moeten wel weten dat het ontzettend dom is. Een pik is gewoon niet fotogeniek. Op geen enkele manier. Houd er gewoon mee op.”

Terug naar Amsterdamned 2. De hoofdrol daarin klinkt echt als een droomrol. Een legendarische titel, vol stunts, grote acteurs en een bekende regisseur als Dick Maas die voor het eerst in negen jaar een film maakt. Dat moet toch het summum zijn als acteur?

„Ja, zo dacht ik ook, met wat je net allemaal opsomt. Maar ik twijfelde wel of ik dat allemaal aan m’n broek wilde hebben hangen. Maar het is natuurlijk ontzettend tof. Ik vind sowieso stunts en dat soort dingen enig. En het was een enorme eer toen ik hoorde dat Dick het script had geschreven met mij in gedachten. Ik vond dat heel bijzonder, omdat we elkaar nog nooit hadden ontmoet.”

De eerste film kwam uit zes jaar voordat je werd geboren. Had je die al eens gezien?

„Ik had hem ooit, lang geleden, eens gezien. En toen ik wist dat ik dit ging doen, heb ik hem nog een paar keer bekeken om een beetje gevoel erbij te krijgen. Maar ik vond het een mega goede film. Het zit gewoon supergoed in elkaar en het ziet er waanzinnig uit. Huub (Stapel, red.) is daar ook mega hot. Ik dacht alleen maar: lekker bezig, gozer. I love it!”

Is Huub in dit tweede deel nog steeds hot?

„Ja joh, nog steeds. Die gozer ging als een kanon de grachten over op een waterscooter. Het was sowieso heerlijk om in Amsterdam te draaien. Vaak is dat echt een hel, maar nu waren er gewoon hele grachten afgezet waar we met speedboten doorheen knalden. En omdat veel vrienden net als ik in Amsterdam wonen, kwamen ze voortdurend langs op de set. Het was echt een hele leuke tijd.”

En hoe gingen die stunts je af? Het lijkt misschien leuk op papier om je eigen stunts te doen, maar is dat ook nog zo als het moment daar is?

„Nou, soms is het niet leuk hoor. Ik ben door mijn dansachtergrond fysiek wel in orde en ik vind het ook allemaal niet zo eng. Natuurlijk zijn er grenzen, maar ik heb wel meteen gezegd dat ik zoveel mogelijk zelf wilde doen. Op sommige momenten is het alleen niet meer lachen. Als je eind december met je kop onder water in de grachten ligt, ben je na de zoveelste take echt niet blij meer en vraag je je af of er ooit nog een einde aan de dag komt. Maar dat hoort erbij. En je moet scherp blijven, want als we onder bruggen door racen, moet je op tijd bukken. Anders zit je er gewoon tegenaan.”

Aankomende juli is het 25 jaar geleden dat Holly Mae’s vader Herman Brood overleed. Rocklegende Herman was niet haar biologische vader, dat was goede vriend van de familie Leo Spindelaar. Toch zag ze Herman altijd als haar echte vader. Toen hij in 2001 van het Amsterdamse Hilton Hotel afsprong, liet hij een afscheidsbriefje na waarop hij zijn ’skatjes’ aanspoorde om te ’rousen’ en van het leven een feest te maken.

Denk je nog wel eens aan die woorden en zou hij trots zijn geweest als hij je nu zou zien?

„Ik denk sowieso dat hij heel trots zou zijn. Ik denk ook dat we het als gezin goed doen, daar kan hij ook trots op zijn. We hebben door het leven heen best wat beuken van rechts en links gekregen. We zijn heel hecht samen, met mijn moeder en mijn zus (Xandra en Lola Brood, red.).

Waar ik nog wel eens aan denk, is dat hij ook schreef dat hij een uitroepteken en geen punt achter zijn leven wilde zetten. Dat voel ik ook wel. Het leven is natuurlijk best kort, en af en toe moet ik mezelf ertoe dwingen bewuster van het leven te genieten. Dat vergeet je soms in alle drukte. Ik ben wel meer een overdenker dan hij was, denk ik. Maar die visie van hem neem ik dus wel mee. Ik moet alleen wat trotser op mezelf zijn. Daar ben ik echt niet goed in.”

We sommen net een aantal filmtitels op, en daar bovenop komt nog al je televisiewerk. Maar toch ben je niet trots op jezelf?

„Nee… zonde hè? Als er dan toch iets zou zijn waar ik trots op was, dan is dat misschien de nationale viering van 750 jaar Amsterdam die ik mocht presenteren. Dat vond ik echt heel tof. Daar heb ik zo van genoten dat ik er gewoon zelf van schrok.”

Je bent al sinds 2016 samen met Soy Kroon. Ook een druk acteur. Eerder gaf hij in deze krant aan klaar te zijn voor een volgende stap. Hoe gaat dat nu?

„Nou, dat heb ik geweten ook. Hij zei toen dat we zoekende waren naar een nieuw huis met een extra kamer. Voor de kat, zei hij erbij als grap. Vervolgens werd iedereen wild over het feit dat wij een extra kamer wilden voor de kat. Ik heb nog nooit zoiets doms meegemaakt. Op elke loper kreeg ik er vragen over. Ik ging daar dan ook niet eens serieus op antwoorden. Maar om antwoord te geven op jouw vraag: het gaat nog altijd erg goed met ons!”

En dan werd je in mei ook nog eens gekozen tot Vrouw van het Jaar door mannenblad FHM. Hoe vond je dat?

„Dat was natuurlijk een eer, maar ook een beetje ongemakkelijk. Ze hadden me wel eens eerder gepolst, maar ik wilde toen niks te maken hebben met het ranken van vrouwen op een bepaalde manier. Daar zijn ze vanaf gestapt en ze wilden zich meer richten op het vieren van vrouwen. Het belichten van vrouwen die er op een bepaalde manier uitspringen. Dát vond ik dan wel weer leuk.”

Er was veel te doen dit jaar om de veiligheid van vrouwen, en veel mensen kwamen daarvoor op. Waaronder ook jij. Zie je jezelf als een feminist?

„Nou, ik denk dat geen enkele vrouw zich feminist zou moeten noemen. Ik neem aan dat elke vrouw een feminist is. En het is goed dat in deze tijd sommige mannen even worden wakker geschud. En niet zozeer alleen maar mannen. Het was goed dat er mensen afgelopen jaar even een moment kregen om hun mond open te trekken. Zoveel mannen die zeiden: ’Dat heb ik me eigenlijk nooit zo gerealiseerd’, wat ik ook heel goed begrijp. Ik denk dat als we gewoon wat liever voor elkaar zijn en iets meer op elkaar letten, de wereld er een stuk beter uitziet.”

Wat is nog je ultieme droom?

„Ik wil echt een keer een Bond-girl zijn. Famke Janssen en Daphne Deckers zijn alweer zo lang geleden, het mag wel weer. En dan wel echt zo’n ’bad ass’ die iedereen om haar vingertje windt. Eerst mensen mijn kant optrekken en dan van een brug gooien. Waarschijnlijk gebeurt het nooit, maar daar droom ik wel van.”