Echt leiderschap

Louis van Gaal zat bij De Wit van Pauw & De Wit. Naast en tegenover hem, de verbinders, het motorblok dat de rest van het land een uitgestoken hand heeft geboden: Jetten & Bontenbal, die het zo verschrikkelijk goed met elkaar getroffen hebben. Toen ze uitgepraat waren mocht Louis. Voor iedereen die twijfelt hoe het met hem gaat: hij was als vanouds. Als zichzelf dus. Hij was uitgenodigd in zijn rol als weldoener, hij zet zich al jaren belangeloos in voor Spieren voor Spieren, maar schakelde moeiteloos naar Louis de verbinder, Louis de oplosser en Louis de alweter.

Met al zijn aura en charisma torende hij hoog boven alles en iedereen uit in de studio. Hij hing als het ware boven de tafel en sprak zijn zegen uit over de rest. De jongens waren „goed bezig”, alle andere politici mochten een voorbeeld nemen aan Jetten en Bontenbal.  Zo trek je het land uit het moeras, zo zit je in de schaduw van een orakel.

Als ze met drieën op safari zouden gaan is Louis de onbetwiste leider

Als ze met drieën op safari zouden gaan is Louis de onbetwiste leider die zegt wie de zware rugzak moet dragen, welk dier ze wel of niet kunnen aaien en of je een plant wel of niet kunt eten. Ik denk dat hij ook over de bedtijden, het jagen en verzamelen, het eten en de verhalen bij het kampvuur zou gaan. 

Echt leiderschap is boven elke twijfel verheven.

Natuurlijk is Louis van Gaal geen Donald Trump, dat mag je over niemand zeggen, maar hij zou het wel kunnen zijn. Stiekem denk ik dat hij bij een teveel aan macht ook zou gaan voor de Nobelprijs voor de Vrede en ik zie hem ook wel in staat een land als Venezuela de oorlog te verklaren.

Toen Louis na een minuut of zeven klaar was en had gezegd wat hij wilde zeggen was er van Jetten en Bontenbal weinig meer over. Ze zaten nog wel aan tafel, maar dan als zandsculpturen waar de zee een paar keer overheen was gegaan.

Misschien dat onbetwist leiderschap nog ontbreekt aan de zo aanstekelijk vrolijke nieuwe democratische wind, maar tegelijkertijd is het ook wel prettig dat er van Louis van Gaal maar één is. In een autocratie is dat ruim voldoende, maar zover zijn we dankzij Jetten en Bontenbal gelukkig nog net niet.